Gülümsemenin başta kendime, daha sonrada başkalarına faydalı olacağını insan yaşarken anlayabiliyormuş. Ben onlardan biriyim. 2005’te meme kanseriyle tanışan , O anı tebessüm ile karşılayan, kendi içine ve çevresine gülümseyerek iyileşen , kahkalarıyla kanserini yolcu eden bireyim. 58 yaşında 3 çocuk annesi 3 torunu hem anneanne hem de babaanneyim. Bütün mesele kabullenip , ben ne yapabilirim demek gerekiyor. Çünkü ben ne ilk ne de sonuncuyum. Kendimle barışık , hayatı seven , içimde hiç Bitmeyen kocamanından sevgilerimle diyerek hayata devam edenlerdenim
Sevgi ve Saygılarımla İzmir’imizden
